DUNIA TANPA TIRAI

POLITIK PERKAUMAN GERAKAN DAN MCA

Sifat politik perkauman parti-parti politik di Malaysia menggambarkan secara jelas sifat politik di Malaysia. Parti-parti politik yang menjadi asas kuasa pemerintahan di Malaysia ditubuhkan sebagai mewakili bangsa dan kaum masing-masing. UMNO ditubuhkan untuk mewakili dan mempertahankan kedaulatan politik orang Melayu yang dirampas oleh kolonialisme Inggeris. PAS yang merupakan serpihan daripada UMNO juga berdiri dalam pendirian politik tersebut tetapi dengan mengangkat Islam sebagai teras perjuangan yang jelas dan objektif. Ini kerana bagi PAS, nasionalisme UMNO mula mengakarkan sifat sekular dan liberal yang tidak memperjuangkan Islam sebagai teras negara. Namun secara prinsipnya kedua-dua parti politik ini adalah gerakan politik Melayu-Islam yang memperjuangkan kesinambungan kedaulatan kerajaan yang berasaskan Melayu-Islam di Tanah Melayu ini.

Kemunculan parti politik MCA dan MIC adalah mewakili ‘koloni-koloni sosial dan ekonomi’ pendatang Cina dan India yang dibina oleh British demi mengautkan hasil ekonomi di Semenanjung Tanah Melayu. Orang Cina dibawa masuk secara besar-besaran selepas dekad 1890-an bagi menjalankan operasi lombong bijih timah. Sementara orang India dibawa masuk secara beramai-ramai selepas tahun 1900, untuk bekerja di estet-estet getah. Orang-orang Cina dan India yang dibawa masuk ke Tanah Melayu disebut sebagai buruh kontrak atau ‘indentured labourers’. Selepas zaman kemelesetan ekonomi pada tahun 1930-an ramai daripada buruh kontrak, terutamanya orang Cina dihantar pulang ke negara asal mereka oleh pentadbiran British di Malaya. Namun sebahagian daripada mereka terus kekal untuk menetap sebagai pendatang ekonomi di Tanah Melayu. Mereka ini tidak mempunyai status warganegara lindungan British (protectorate) sebagaimana kaum bukan Melayu di negeri-negeri Selat, sebaliknya masih diberikan status pekerja di sektor ekonomi British atau lebih tepatnya ‘perantau sementara’.

Keadaan ini berubah apabila orang-orang Cina dan India yang tinggal di Tanah Melayu mula mendesak British untuk menentukan nasib mereka di Tanah Melayu ini melalui organisasi dan pemimpin yang mewakili kaum masing-masing. Selepas tahun 1946, parti-parti politik yang mewakili kaum pendatang Cina dan India mula wujud untuk menuntut kepentingan masing-masing daripada pihak pentadbiran British. MCA dan MIC kemudian wujud sebagai parti politik untuk kaum Cina dan India. Maka asas kepada semua parti politik yang wujud dalam pembinaan negara Malaysia ini adalah sebagai perwakilan kepada kaum masing-masing. Munculnya pelbagai parti politik baik dengan slogan demokrat mahupun sosialis yang memperjuangkan kepentingan semua kaum, adalah gagal dalam ertikata sebenarnya. Ini adalah kerana konsep dan inti masyarakat di Malaysia adalah bersifat kotak-kotak bangsa dan kaum.

DAP dan Gerakan muncul sebagai parti politik berbilang kaum akhirnya menjurus kepada parti politik yang memperjuangkan kepentingan kaum Cina dan bukan Melayu. Sifat demokrat hanya menjadi retorik kosong apabila kedua-dua parti ini mewujudkan sikap protagonis-antogonis dalam perjuangan politik mereka. Protagonisnya ialah kaum bukan Melayu dan antagonisnya ialah kepimpinan politik Melayu. Ini adalah kerana mustahil bagi mana-mana parti politik yang dipimpin oleh kaum bukan Melayu untuk menuntut persamaan hak dari segi politik apatah lagi menjadi pemimpin kepada negara Melayu (Malaysia adalah negara Melayu). Ini membuatkan status quo kepimpinan politik Melayu menjadi sasaran tindakan populis.

Hal ini sangat jelas dilihat daripada perbahasan Tan Cheng Lock berkenaan hubungan kaum pada 29-31 Disember 1949 di Pulau Pinang. Menurut Tan Cheng Lock, “… rakan Melayu kita berpendapat bahawa sekiranya orang Cina bersikap jujur dan memberikan kesetiaan kepada negara ini (Malaya)… orang Cina mesti membuktikan kejujuran mereka dengan sanggup menjadi rakyat kepada Raja Melayu. Dengan cara inilah sahaja apabila orang Cina rela menjadi rakyat Raja Melayu seperti yang tertera melalui syarat Rang Undang-Undang Bangsa Johor 1949 melalui cadangan Dato’ Onn, barulah prinsip jus soli boleh terpakai kepada mereka.”

Asas inilah yang dipakai dalam memberikan hak kewarganegaraan kepada kaum bukan Melayu dalam membina sebuah negara bangsa Malaysia. Asas ini menjelaskan bahawa ketuanan orang Melayu melalui kuasa politik dan institusi Raja Melayu adalah asas kepada kerajaan di Malaysia. Secara langsung juga ia menjelaskan dengan terang tentang kewujudan orang Melayu sebagai bangsa asal dan bangsa berdaulat di Tanah Melayu ini. Maka apabila muncul kenyataan daripada pemimpin wanita GERAKAN tentang sifat kewujudan orang Melayu di Tanah Melayu (Malaysia) serta tuntutan untuk jawatan Timbalan Perdana Menteri dan kecaman terhadap dasar membasmi kemiskinan orang Melayu (DEB) oleh MCA; maka ia adalah jelas merupakan sebuah gerakan politik perkauman. Ini adalah kerana ia menentang status quo orang Melayu dengan memberi alasan untuk kepentingan kaum Cina. Ia jelas memperlihatkan sifat antagonisme etnik yang melaga-lagakan kaum.

GERAKAN adalah parti perkauman pro-bukan Melayu yang bersembunyi di sebalik slogan parti demokratik pelbagai kaum. Sebenarnya GERAKAN bukanlah sebuah parti demokratik Malaysia, tetapi hanyalah sebuah parti demokratik Cina. Kenyataan Su Koon tentang perjuangan GERAKAN untuk menjadi parti pelbagai kaum hanyalah retorik politik yang kosong dalam memancing rakyat, khususnya kaum Cina yang telah beralih sokongan kepada DAP. Su Koon menampakkan wajahnya yang sebenar sebagai pelakon yang pandai bermuka-muka dalam menyembunyikan sifat chauvinistiknya.

Sifat chauvinistik yang angkuh ini terlihat jelas apabila beliau menuntut UMNO memohon maaf atas kenyataan perkauman tetapi langsung tidak mahu memohon maaf apabila pemimpin wanita GERAKAN mengeluarkan kenyataan perkauman. Sifat ‘double standard’ pemimpin GERAKAN menunjukkan betapa kuatnya sifat perkauman mereka. Dalam pada itu mendedahkan betapa lemahnya jiwa pemimpin Melayu yang melutut memohon maaf berbanding kaum lain yang degil untuk memohon maaf walau mereka mengeluarkan kenyataan yang jelas adalah salah.

MCA sepertimana UMNO adalah jelas sebuah parti politik yang berasaskan perkauman. Jadi tindakan pemimpin MCA mencari popuriti murahan dengan memainkan isu perkauman menentang status quo Melayu tentunya adalah lumrah dalam parti politik perkauman. Tanpa isu perkauman MCA tentunya akan mati. Namun apa yang tidak difahami oleh para pemimpin MCA ini ialah asas yang ditinggalkan oleh Tan Cheng Lock, Tan Siew Sing dan pemimpin awal MCA dalam membawa kaum Cina ke sebuah ruang perpaduan dengan menerima hakikat politik ketuanan Melayu. Hakikat politik ini menetapkan batas dan sempadan kepada kaum Cina dalam ruang politik, sekaligus meletakkan kaum Cina sebagai tulang belakang ekonomi negara dan orang Melayu sebagai tulang belakang politik negara. Asas ini walaupun bersifat perkauman tetapi ia melihat kepada aspek perkauman yang positif dan mudah difahami oleh rakyat yang ingin hidup dalam suasana perpaduan yang aman dan harmoni. Asas ini juga menjelaskan realiti hubungan kaum yang saling menghormati dan tidak melanggar had wilayah masing-masing. Formula ini, sekurang-kurangnya telah mencipta ruang saling menghormati sejak 50 tahun lalu.

Tetapi keghairahan parti dan pemimpin politik khususnya dilihat dalam kes GERAKAN dan MCA memainkan sentimen dan isu perkauman sejak akhir ini dapat dilihat dalam dua keadaan. Pertama, tindakan terdesak kedua-dua parti ini untuk menyaingi DAP, yang telah dapat menyatukan kaum Cina dalam memecahkan monopoli politik BN. Kedua, bergelut untuk mempertahankan parti yang diasaskan kepada politik perkauman ini daripada pupus apabila isu perkauman tidak lagi dapat menjadi senjata untuk memperolehi sokongan rakyat.

GERAKAN dan MCA akan terus berjuang untuk membina kotak-kotak kaum ini kerana kotak-kotak kaum inilah yang menjadi nafas kepada survival mereka. Tanpa kotak-kotak kaum, mereka tidak mungkin dapat hidup lagi. Semakin besar jurang polarisasi kaum, maka semakin besarlah kuasa kedua-dua parti ini. Tetapi jika polarisasi kaum ini mengecil, maka bukan sahaja kuasa tetapi kedua-dua parti ini juga akan pupus. Maka itulah perpaduan rakyat akan selamanya menjadi pertaruhan politik mereka.

Mingguan Wasilah, 2-8 November 2008